Op deze pagina vind je stukken die ik heb geschreven voor kranten en bladen. Opiniestukken, reisverhalen, interviews en columns. Een ratjetoe. Een bloemlezing.
HP/De Tijd, oktober 2023, ‘De groene stadstaat’, over Singapore & het klimaat. Te lezen hier.
HP/De Tijd, juni 2023, ‘De Portugese droom’, iedereen naar Portugal! Te lezen hier.
HP/De Tijd, januari 2023, over de sport airsoft, ‘Oorlogje voor volwassenen’, te lezen hier.
HP/De Tijd, december 2022, interview met psycholoog Martin Appelo, te lezen hier.
HP/De Tijd, november 2022, ‘Qatar is klaar met de kritiek’, over het WK Voetbal, te lezen hier.
HP/De Tijd, september 2022, ‘Thuis bij de Bagijns’, over Ruulke en Karel Bagijn in New York, te lezen hier.
HP/De Tijd, juli 2022, ‘Spreken is goud’, over de Nederlandse sprekerswereld, te lezen hier of hier:
Quote, zomer 2022, over Nederlanders die fijn wonen in Kaapstad, te lezen hier:
HP/De Tijd, juni 2022, over Bonjo, het bajesblad, te lezen hier:
HP/De Tijd, april 2022, over de EU in Straatsburg, te lezen hier:
Het Parool, 11 mei 2022, over het verdwijnen van het tv-programma Vandaag Inside, te lezen hier.
HP de Tijd, maart 2022, Rwanda, hoe dat bijzondere land omging met corona. Te lezen op HPdetijd.nl of hier.
HP/De Tijd, december 2021, over het succes van de Nederlandse export, gevolgd van koe tot klant in Spaanse supermarkt. Te lezen op HPdetijd.nl of hier.
HP/De Tijd, september 2021, interview met Paul Spies, Amsterdams museumdirecteur in Berlijn.
HP/De Tijd, juni 2021, interview met Anton Kannemeijer, gecanceld kunstenaar in Kaapstad. Ook hier te lezen.
HP/De Tijd, mei 2021, interview met Helen Zille, vooraanstaand en (enigszins) controversiële Zuid-Afrikaanse politica. Ook hier te lezen.
Trouw 7 augustus 2020, opiniestuk. Over turncoaches, die ten onrechte zware kritiek te verduren kregen, zelfs ontslagen werden, ook hier te lezen.
Quote, zomer 2020. Over dure leiderschapsreizen in Afrika, ook hier te lezen.
NRC, 18 januari 2020, een reisverhaal over Noorwegen, ook hier te lezen.
Trouw, 18 december 2018, over de verkiezing van de sportman- en vrouw van het jaar. Dat kleine sporten als schaatsen en vrouwenvoetbal teveel aandacht krijgen. Ook hier, achter betaalmuur.
En TV-optreden naar aanleiding van onderstaand opiniestuk, Hollandse Zaken, 26 juli 2018. Hier terug te kijken.
De Volkskrant, 26 juli 2018, opiniestuk naar aanleiding van uitlatingen van Minister Stef Blok en voetballer Mesut Özil:
Der Tagesspiegel, maart tot mei 2018 – uitwisseling in kader van journalistenuitwisseling Nederland/Duitsland21 maart 2018, verklaring van het Olympisch schaatssucces
Vrij Nederland, 11 oktober 2017. Interview met oud-wereldkampioen schaken Anatoly Karpov.
Volkskrant, 3 juni 2017. Weer eens iets anders: een reisverhaal, over mijn trip in de Inlandsbanan naar Noord-Zweden.
Februari 2017. Nederland in ideeën, een jaarlijkse uitgave van Maven met telkens zo’n 100 antwoorden op een prangende vraag van een bekend iemand. ‘Waar verzet je je tegen?’ vroeg Anton Corbijn. Hier tegen, schreef ik, hier te beluisteren.
Volkskrant, 14 februari 2017. Strekking: Wilders (en Trump) verkiezen Twitter boven communicatie via media, maar hebben die verfoeide media evengoed hard nodig, omdat anders niemand die tweets opmerkt. Als die media rechtstreeks contact willen met deze politici, moeten ze simpelweg hun tweets negeren, dan kunnen Trump & Wilders niet anders.
Trouw, 30 juni ’16, naar aanleiding van de Brexit
Parool, 4 april ’16, over Oekraïne-referendum
Parool, 14 januari ’15:
Trouw, 27 november ’14:
Of hier, als PDF. Of hier, op de Trouw-site.
Jacky, September ’13, een op verzoek geschreven klacht over vrouwen (wat me veel haatmail opleverde):
Volkskrant, november ’13, over -tegen- Max Havelaar:
NRC, december ’12:
Maandelijkse column in One World, zie ook www.oneworld.nl
Leidraad, april ’12:
FD Persoonlijk, april ’12:
Esta, maart ’12:
Leidraad juni ’11:
Opiniestuk NRC Next, 24 februari 2012:
Hier te lezen als PDF.
Al die opwinding werkt averechts, NRC Next 6 oktober 2011
Bank doet pas aardig als je winst maakt, De Volkskrant 9 april 2011
Slecht Nieuws Is Slecht Voor Je
Volledige versie van stuk in Trouw – 12 mei 2010:
Enkele jaren geleden zou men niet zo snel in paniek zijn geraakt als nu gebeurde tijdens de Dodenherdenking op de Dam, zeiden onder meer Job Cohen. Ze zien het als bewijs van toegenomen angst in de samenleving. Angst die niet gegrond is: feiten wijzen uit dat Nederland veiliger is dan ooit. Dit verschil wordt veroorzaakt door partijen die garen spinnen bij die angst, stelde sociaal psycholoog Van de Sande in De Volkskrant van 6 mei: politici, de beveiligingsindustrie en de media.
Het verschil tussen deze drie partijen is dat de politicus en de beveiliger een oplossing (zeggen te) bieden voor de angst, terwijl die media de angst creëren. Als zij hier mee zouden stoppen, zou de beveiliger minder te doen hebben en de politicus op een andere manier moeten proberen te scoren.
Op 4 mei riep één iemand in het publiek ‘bom, bom!’, waar kranten, radio en tv dat al jaren doen, elke dag. En het zal alleen maar erger worden: wat vroeger sensationeel werd gevonden is dat nu niet meer. Om de lezer of kijker te blijven paaien, om de sensatiezucht te blijven voeden, zal er steeds heftiger moeten worden bericht. Kan je die lezer of kijker, de nieuwsconsument, iets kwalijk nemen? Ach, kun je de mens kwalijk nemen dat die lui is?
Ik denk dat het wel nodig is dat de consument afkickt van zijn sensatieverslaving en de enige manier waarop dat kan is via de dealer. Ook al bestaat de dealer, de nieuwsbrenger, al lang niet meer uit een klein aantal gezaghebbende kranten en twee televisiejournaals, maar word je tegenwoordig van alle kanten bestookt, toch kan er iets aan worden gedaan. Moet er iets aan worden gedaan, vind ik: een angstige samenleving is een serieus probleem. Een angstige samenleving leidt tot paniek op de Dam, tot onverdraagzaamheid en geslotenheid, tot wij-zij-denken, tot agressie en antidepressiva.
Zoals roken de fysieke gezondheid schaadt, schaadt angst de mentale gezondheid. Op pakjes sigaretten staat op last van de overheid dat Roken Dodelijk Is. Zou de overheid niet ook kunnen waarschuwen dat Blootstelling Aan Te Veel Agressie, Verkrachting En Oorlog Leidt Tot Angst? Films zijn soms pas geschikt voor mensen van bepaalde leeftijd, maar een overkill aan ellende kleurt het beeld van elk mens, volwassen of niet. Of zoals Michael Moore concludeerde in Bowling For Columbine: dat er meer gemoord wordt als gevolg van alle moord op TV.
‘Nieuws is nieuws,’ stellen de hoofdredacteuren: ‘wij brengen wat belangrijk is’. Het blad Ode definieerde nieuws ooit als iets dat nieuw is. Conflicten en oorlogen zijn dat niet, dat kennen we al veel te lang. Ik bepleit niet dat alleen maar goed nieuws moet worden gebracht. Maar wat zou helpen, wat niet zou bijdragen aan de perceptie van een onveilige en onrustige samenleving, is als media niet elk incident zo uitvergroten als nu gebeurt. Te vaak wordt van een mug een olifant gemaakt, van hype naar hype gehupt.
Kan het anders? Het probleem is wel dat de meeste van die media in privé-handen zijn en dat brengt met zich mee dat voor deze partijen overleven en winst maken belangrijker zijn dan het meewerken aan de mentale gezondheid van een samenleving. Maar gelukkig is er dan nog wel de publieke omroep, betaald met overheidsgeld. Op die zenders zouden wel degelijk andere journalistieke keuzes kunnen worden gemaakt, daar zou de verspreiding van angst gestopt kunnen worden. Moeten worden.
Hoongelach om Scheringa misplaatst – NRC Handelsblad 14 oktober 2009
Nu de DSB is gevallen, treft Scheringa hard commentaar in de media en hoongelach op straat. Ik vind dat misplaatst.
De DSB zou een krakkemikkige bank zijn. Oh ja? Wanneer spaarders hun geld massaal terug willen, valt elke bank om, hoe gezond ook. Als je maar hard genoeg roept dat ’t slecht gaat met een bank, is dat ook zo, dan creëer je zo’n run – en heb je achteraf gelijk. Scheringa beweert dat hij ‘gepakt’ is en men het doelbewust op de ondergang van zijn bank voorzien had. Van Lakeman is dat duidelijk, die windt er geen doekjes om. Van het lekken uit het crisisoverleg tussen DNB en Financiën, wat vette krantenkoppen en de paniek veroorzaakte die de rechter er toe zette het curateleverzoek -alsnog- goed te keuren, is boos opzet lastiger aantoonbaar.
Zijn val is terecht, wordt gezegd, zo komt boontje om z’n loontje: had-ie maar niet die arme mensen moeten opzadelen met te hoge schulden. Het verbaast me, ook bij eerdere en soortgelijke affaires, dat zo gemakkelijk beschuldigend naar de kredietverstrekker wordt gekeken. Werden consumenten verleid met agressieve reclame? Dat kan en wellicht hadden de mensen beter gewezen moeten worden op de risico’s, maar ze zijn de lening aangegaan met hun volle verstand, uit vrije wil, verblind misschien door de zucht naar dat grote plasmascherm, die nieuwe auto of een eigenlijk te duur huis.
Zijn val is terecht, wordt gezegd, want hoogmoed komt voor de val: Scheringa is megalomaan en ijdel. Het mag dan ijdel zijn om je bank je eigen initialen mee te geven, maar zo vaak treedt Scheringa niet op de voorgrond. Als hij in beeld kwam was dat meestal als enthousiaste supporter van de sportploegen die hij ondersteunde. Zoals voetbalclub AZ, die hij met zijn geld, maar vooral door het aantrekken van goede beleidsmakers en trainers, heel knap kampioen zag worden. Zijn passie voor moderne schilderkunst resulteerde in een uitstekend museum, goed geleid, bezocht en gewaardeerd. Daar is weinig megalomaans aan, Scheringa houdt van realisme.
Terwijl Scheringa graag serieus wilde worden genomen, deden de old boys lacherig over hem en zijn bankje. Jarenlang kon dat, tot de DSB geen last bleek te hebben van de kredietcrisis en AZ ineens kampioen van Nederland werd. En als zo iemand zelfs de euvele moed heeft om ministeriële aspiraties uit te spreken, wordt het tijd de parvenu zijn plaats te wijzen. Zo iemand bied je in ieder geval minder snel de helpende hand, wat de vijf grootbanken tamelijk moeiteloos hadden kunnen doen.
Scheringa is een succesvolle ondernemer, volkomen selfmade. Jarenlang heeft hij duizenden mensen werk geboden, nog veel meer anderen heeft hij mee laten genieten van zijn passie voor sport en kunst. Nu hij tot val is gebracht, heeft hij ineens met terugwerkende kracht nooit gedeugd. Het hoongelach, waarmee men zich verlekkert aan zijn ondergang, doet denken aan de Middeleeuwen, toen de veroordeelde op het schavot door het volk kon worden beschimpt en uitgejouwd – dan durfden ze wel.
——
27 juli 2009 – NRC Handelsblad vroeg wat voor koning Willem-Alexander zou moeten zijn. De laatste, vind ik. Lees maar:
Voor het geval je het niet kan lezen, volgt hier de tekst nog eens:
De Laatste Koning
Zoals W.F. de Klerk geroemd is als degene die Apartheid heeft afgeschaft en de weg vrij maakte voor Nelson Mandela, hoop ik dat Willem-Alexander de laatste koning van Nederland zal zijn – een koning die heeft meegewerkt aan de herinvoering van de republiek.
Erfopvolging is fundamenteel verkeerd. Dat Willem-Alexander een uitstekend staatshoofd zou kunnen zijn, zoals zijn moeder, doet niet ter zake. Hij wordt het niet na gewonnen verkiezingen, maar door geboorte.
Of hij zo goed zal zijn, is nog maar de vraag. Dat koningin Beatrix het is, is puur geluk. Niet al haar voorgangers waren van haar niveau, waarom zouden haar opvolgers dat wel zijn? En die toevallige kwaliteit is een risico, aangezien de koning meestal lang zit en qualitate qua macht heeft. De officiële macht is al niet gering (aanwijzen formateur, voorzitter Raad van State), zijn informele macht is enorm.
Die macht is lang niet altijd zichtbaar, al is er veel af te leiden aan de lichaamstaal van diegenen die het koningshuis omringen. In de nabijheid van een koninklijke hoogheid vergeten mensen makkelijk hun trots en eigenwaarde en transformeren zelfs premiers tot lakeien en slippendragers – Kok, maar Balkenende helemaal.
Ik hoop dat Willem-Alexander zijn functie opheft uit principe, maar hij mag het ook doen uit eigen belang. Ik kan me niet voorstellen dat hij niet liever iets anders had willen worden. Het mooie is dat dit alsnog kan. Ik gun ’t hem van harte dat hij als Alexander van Oranje fijn met zijn gezin zal verhuizen naar Argentinië, waar hij rustig kan jagen, wateradviezen kan geven en zijn autobiografie kan schrijven. De titel: Willem-Alexander, laatste koning en held.
——
De media verergeren de financiële crisis – NRC Handelsblad 15 oktober 2008
